Afganistan Belh`te dünyaya gelen Hz. Mevlana hoÅŸgörü sevgi ve anlayışın simgesi.

Mülteci kadın ve çocuklar Tokat UyuÅŸturucu ve Madde Bağımlılığı ile Mücadele DerneÄŸinde Hz Mevlananın Mesnevisinden seçtikleri beyitler ve semazen sülüetden oluÅŸan ahÅŸap notlar hazırladılar. Mevlana Haftası kapsamında yapılan etkinlikte Mevlevi olan Åžeyh Galib`in sözü hatırlatıldı, ``Biz ateÅŸten denizlerde mumdan kayıklarla geçiyoruz. Hz Mevlananın dediÄŸi gibi Hor görme HoÅŸ gör.`` denildi.
Dernek BaÅŸkanı Fatma Dinçer, ``Mevlânâ hoÅŸgörü ve hilm dünyasının insanıydı. Ä°nanan inanmayan herkese hoÅŸgörü nazarıyla bakardı. Ä°nsanların birbirlerini hoÅŸ görmesini kavgasız, güzellik içinde yaÅŸamasını isterdi. Bunun için de aÅŸkı, hoÅŸgörüyü ve hilmi hayâtın merkezine yerleÅŸtirmiÅŸti. Çünkü temelinde aÅŸk ve sevgi olan bir insanlık anlayışı bütün soÄŸuklukları ısıtır, bütün karanlıkları ışıtır, uzakları yakın eder, duyguları derinleÅŸtirir, sözleri anlamlı kılar, varlık âlemindeki her varlığa ÅŸefkat, merhamet ve ibret nazarıyla bakmayı saÄŸlardı. Âşık/seven derdli insandır. Onun gönlünde kendi derdi deÄŸil baÅŸkalarının derdi vardır. Mümin, yüreÄŸinde derd taşıyan, baÅŸkalarının derdiyle derdlenen ve Rabb’ının nimetlerini baÅŸkalarıyla paylaÅŸandır. Mevlânâ’ya göre insan olmanın yolu önce Hakk’a kul olmak ve nefsin kulluÄŸundan kurtulmaktır. Çünkü nefs ve hevânın kulluÄŸunu aÅŸamamış insanın Hakk’a gerçek mânâda kul olması mümkün deÄŸildir. Ä°nsan, gönlü itibâriyle Hakk’a kul olduktan sonra her insanı potansiyel Müslüman olarak görür ve ona asla hor bakmaz. Nitekim Mevlânâ der ki: Hiçbir insana hor bakmayın. Mevlânâ’nın yaÅŸadığı zaman zor bir zamandı Mevlânâ olan her ÅŸeyi Hakk’ın tecellîsi ve hikmeti gereÄŸi görerek, insanlara ve olaylara karşı öfke ve intikâm ateÅŸi taşımıyordu. Hz. Mevlânâ insan olarak herkesin ve her insanın dostuydu. Hatta o: “Ben yetmiÅŸ iki millet ile beraberim” derdi. HOR GÖRME HOÅž GÖR.
Mevlânâ çocuk, kadın, yaÅŸlı, genç herkese sevgi gösterir, hoÅŸgörü ve ÅŸefkatle davranırdı. Konya’da bir mahalleden geçerken çocuklar yanına geldiler. Ona saygı gösterdiler. Mevlânâ da onlarla selamlaÅŸtı. Uzakta kalan bir çocuk “ben de geliyorum” diye bağırınca Hz. Mevlânâ o yavrucak gelinceye kadar bekledi. Onu da selamlayıp başını okÅŸadı. Mevlânâ’nın ÅŸefkat ve merhameti bütün canlılara ÅŸâmildi. Nitekim Mevlânâ hayvanlara kötü muâmele edilmesinden hoÅŸlanmazdı. GörüldüÄŸü gibi Mevlânâ. insanca yaÅŸamanın, insana yaraşır davranışlardan geçtiÄŸini, kusurları ve kasıtsız yanlışları affetmekle birlikte ham ve hoyrat tavırların düzeltilmesi gerektiÄŸini tâlim eden vâris-i nebî bir mürÅŸid tavrındadır. HoÅŸgörünün temeli sevgi, sevginin temeli merhamet, onun temeli de güçlü bir îmândır.`` Åžeklinde konuÅŸtu.